De Alchemist – door Paulo Coelho

Hoezeer ik het aanbeveel: 10/10
Zie mijn leeslijst voor meer aanraders

Mijn notities

KERNBOODSCHAP – Doe wat je leuk vindt!

Als je reist maak je steeds nieuwe vrienden en hoef je niet dag in dag uit met ze op te trekken. Wanneer je steeds dezelfde mensen ziet – en at gebeurde op het seminarie – gaan die ten slotte deel uitmaken van je eigen leven. En omdat ze deel uitmaken van je leven, willen ze dat ook bijsturen. Als je niet wordt zoals zij willen dat je wordt, zijn ze boos. Want iedereen kan je precies vertellen hoe jij moet leven. Terwijl ze zich geen raad weten met hun eigen leven.

Het is een boek dat gaat over waar bijna alle boeken over gaan. Over het onvermogen van de mensen hun eigen lot te kiezen. En zo gelooft iedereen op den duur in de grootste leugen van de wereld.

Laten we zeggen dat de belangrijkste is dat jij in staat bent geweest je eigen legende waar te maken. Dat is datgene wat je altijd hebt willen doen. In het begin van zijn jeugd weet iedereen wat zijn eigen legende is. Op die leeftijd is alles duidelijk, alles is mogelijk en niemand is bang om te dromen van alles wat hij zou willen doen in zijn leven. Maar met het verstrijken van de tijd steekt een geheimzinnige kracht de kop op, die probeert te bewijzen dat het onmogelijk is de eigen legende waar te maken.

Of een schat zoeken. De ziel van de wereld wordt gevoed door het geluk der mensen. Of door verdriet, afgunst, jaloezie. Je eigen legende waarmaken is de enige verplichting van de mens. Alles is één. En als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt.

De mensen leren heel vroeg hun bestaansredenen. Misschien geven ze daarom ook wel zo vlug op. Maar zo is het leven.

Als je dingen gaat beloven die je nog niet hebt, zul je je zin om ze te veroveren verliezen.

Hij moest kiezen tussen iets waaraan hij gewend was geraakt en iets dat hij wilde hebben.

Als alle dagen gelijk zijn, komt dat doordat men de goede dingen niet meer ziet die zich voordoen wanneer de zon haar hemelse baan volgt.

Het geheim van geluk schuilt in het kijken naar alle wonderen van de wereld zonder ooit de twee druppels olie op je lepel te vergeten. Een herder houdt van reizen maar vergeet z’n schapen niet.

Ik ben net als iedereen: ik zie de wereld zoals ik zou willen dat ze was, niet zoals ze is.

Hij had begrepen dat er dingen zijn die je niet hoort te vragen – om niet te vluchten voor je eigen lot. Ik heb besloten om zelf mijn beslissingen te nemen.

Geld had hij niet meer, maar hij had wel vertrouwen in het leven.

De bakker was vrolijk, opgewekt, klaar om een goede werkdag te beginnen. Alleen door naar hem te kijken. Het is doodsimpel en ik heb het nooit gemerkt. Er bestaat dus een taal buiten woorden.

Ik houd niet van verandering. Jij noch ik zijn zoals die steenrijke groothandelaar. Als die een keer een fout maakt, deert hem dat nauwelijks. Maar wij twee blijven onze foute altijd voelen.

Soms is het onmogelijk om de stroom van het leven tegen te houden.

Dat was de taal van de geestdrift, van de dingen die je doet met hart en ziel, op zoek naar iets dat je wilt of waarin je gelooft. Toch zijn er mensen die hun dromen kennen, maar die niet willen verwezenlijken.

Toch begreep de jongen dat hij er op een andere manier tegenaan kon kijken: in feite was hij twee uur dichten bij zijn schat. Zelfs al had hij over die twee bijna een vol jaar gedaan.

Hij begreep wel één belangrijk iets: beslissingen zijn niet meer dan het begin.

Hoe dichter je bij je droom komt, hoe meer de eigen legende de ware bestaanden wordt.

Wie gewend is aan reizen, zoals de schapen, weet dat je altijd ooit moet vertrekken.

Laat niemand het onbekende vrezen, want iedereen kan alles wat hij wil en nodig heeft veroveren. Wij zijn alleen bang om te verliezen wat we hebben , onze levens of onze gewassen. Maar die angst verdwijnt wanneer we inzien dat onze eigen geschiedenis en die van de wereld geschreven worden door dezelfde hand.

Iedereen heeft zijn eigen manier om te leren. Zijn manier is de mijne niet en mijn manier de zijne niet. Maar allebei zijn we op zoek naar onze eigen legende, en daarom respecteer ik hem.

Als ik eet, eet ik en verder niets. Als ik loop, loop ik alleen maar. Als ik moet vechten zal dat net zo’n goeie dag zijn om te sterven als ieder andere dag.
Dat komt doordat ik niet in het verleden en niet in de toekomst leef. Ik heb alleen het heden, en alleen dat interesseert mij. Als het jou lukt je altijd tot het heden te beperken, zul je een gelukkig mens worden. Je zult inzien dat er leven bestaat in de woestijn, dat de hemel sterren heeft en dat de krijgers vechten omdat dat deel uitmaakt van het menselijk geslacht. Dan zal het leven één groot feest zijn, omdat je altijd uitsluitend het moment beleeft.

Hij probeerde het te beleven met de lessen uit zijn verleden en de dromen van zijn toekomst. Ooit zou dat beeld van duizenden palmbomen louter een herinnering zijn.

Want de mensen staren zich blind op schilderijen en woorden en vergeten op den duur de taal van de wereld – (te leven?)

Maar als je eerder weg moet, ga dan naar je legende. De duinen veranderen met de wind, maar de woestijn blijft hetzelfde. Zo zal het ook zijn met onze liefde.

Het kwaad zit niet in wat de mand van de mens ingaat, maar in wat er uitkomt.

Je schat moet gevonden worden, opdat alles wat je onderweg ontdekt hebt, zin kan krijgen.

Zonder ooit te begrijpen dat liefde nooit iemand verhindert zijn eigen legende te volgen. Wanneer dat wel gebeurt, betekent dat dat het niet de ware liefde is, de liefde die de taal van de wereld spreekt.

Ik hou van je omdat … sssst. Je houdt van iemand omdat je van iemand houdt. Liefde kent geen redenen.

Mensen hechtten geen waarde aan simpele dingen en maakten alles complex en ingewikkeld.

‘Kijk,’ zie mijn hart, ‘ik reclameer dan misschien wel wat, maar dat komt omdat ik een mensenhart ben, en mensenharten zijn zo. Ze zijn bang hun grootste dromen te verwezenlijken, want ze denken dat ze het niet verdienen.

Angst om te lijden is ergen dan het lijden zelf.

Je hebt geluk gevonden in een zandkorrel. Want een zandkorrel is een moment van de schepping, en het universum heeft er miljarden jaren over gedaan om het te scheppen. Wij harten praten niet veel over deze schatten, want de mensen willen ze niet meer vinden. We praten er alleen over tegen kinderen.

Vanaf die dag begreep de jongen zijn hart. Hij vroeg het hem nooit meer te verlaten. Vroeg het om, als hij ver verwijderd was van zijn dromen, in zijn borst te knellen en een alarmsignaal te geven. De jongen zwoer dat hij daar altijd aan zou gehoorzamen.

Het donkerste uur is het uur voor de zon opkomt.

De mensen zien het nooit als ze een grote schat voor hun neus hebben. En weet je ook waarom? Omdat ze niet in schatten geloven!

Wie zich bemoeit met de eigen legende van anderen, zal de zijne nooit ontdekken.

Er is maar één iets dat een droom onmogelijk maakt: de angst om te falen.

Maak je geen zorgen. Meestal maakt de dood de mensen gevoeliger voor het leven.

De ziel vertelt mij dat haar grootste probleem is dat tot nog toe alleen mineralen en planten hebben begrepen dat alles één is. Elk vervult zijn specifieke taak in dat grote geheel, en alles zou een symfonie van vrede zijn geweest als de hand die dit alles geschreven heeft, was opgehouden na de vijf scheppingsdag. Maar er volgde nog een zesde dag.

Arabier’s spreekwoord: Alles wat een keer gebeurt, hoeft niet nog eens te gebeuren, maar alles wat twee keer gebeurt, gebeurt beslist een derde keer.

Wat hij ook doet, ieder mens speelt altijd de hoofdrol in de geschiedenis van de wereld.

Wat heb j aan geld als je moet sterven? Geld is maar heel zelden in staat iemand van de dood te bevrijden.